De smaak van… 2024

De gele boei komt uit IJsland, ooit meegenomen in onze koffer!)

Ik blik in mijn eerste nieuwe blog van het jaar even terug, en dan vertel ik je mijn nieuwe woord. Inmiddels vragen mensen er al naar, heel grappig. Afgelopen jaar kauwde ik op Genoeg. Ik heb geoefend met het zeggen ervan om mijn grenzen aan te geven, wat ik toch lastig blijf vinden. “En nu is het genoeg!” Genoegen te nemen met minder. Vooral qua kwantiteit door geen nieuwe kleren meer te willen, tenzij duurzaam. Dat deed me beseffen hoe fijn het is op heel veel vlakken: voor het milieu, mijn portemonnee, het verheugen als ik dan wel iets duurzaams (helaas vaak duurder) kocht omdat ik er echt voor spaarde, en merkte het bijkomende voordeel op van minder keuzestress bij het aankleden!

Maar het fijnste van afgelopen jaar was het opmerken dat heel veel wat ik deed Genoeg was. Eén cadeautje geven is genoeg. Als ik afsprak met vriendinnen was het Genoeg om alleen uit eten te gaan, in plaats van ook nog daarvoor of daarna iets te ondernemen. Dat ik geen drie borstels nodig heb, op elke plek één, maar één kam Genoeg is. En zelfs dat het voor mij beter is om tot op zekere hoogte lol te hebben, dat dat Genoeg kan zijn. Enzovoort. (Alleen worstel ik nog met de vraag Wanneer heb je genoeg schoenen?)

Maar Wende Sneijders, die er zo mooi over zong en mij inspireerde tot dit woord, voel ik nu ook echt als ze zingt: “het is goed, het is genoeg, ik ben meer dan goed genoeg.” Ik bén Genoeg. En dus was het jaar ook lang genoeg voor dit woord. En moest ik op zoek naar een nieuwe. Dat is altijd zo’n mooi proces: als ik er heel erg mee bezig ga, lukt dat nooit. Terwijl als ik er niet aan denk, heb ik ineens een eyeopener en weet ik dat ik het woord gevonden heb. Dit jaar dacht ik in november het woord gevonden te hebben. Tijdens een heerlijke qichongles wist ik het. Maar een paar weken later kwam er een betere. Mede doordat collega Zora, de zwerfpelgrim, weer terug kwam bij ons. Tijdelijk weliswaar maar haar motto/lijspreuk wordt mijn Jaarwoord: Boeien! En daar kan ze me dus nog een paar maanden bij helpen.

De uitspraak is wat dwars, en dat ligt me wel, maar ik ben vaak te beleefd om het te zeggen. Ik ga ook niet onbeleefd zijn een jaar lang maar het wel vaker (tegen mezelf) zeggen om lading af te halen van dingen. Van wat mensen over je denken, wat je aan moet, als iemand jou niet aardig behandelt. Ook al bak ik nu in groene pannen, ik ga mijn eigen  Teflonlaagje verder verdikken. Het voelt als een soort bevrijding als je zo in het leven kan staan dat je je minder druk maakt.

Dat zal mij goed doen!

Daarnaast  is het natuurlijk ook een prachtig werkwoord. Wat zal me dit jaar gaan boeien? Ga ik een nieuwe hobby oppakken, me verder  verdiepen in gezondheid en spiritualiteit, ontdekken welke mensen mij boeien?

Ik wens mezelf, en jullie die af en toe een stukje meewandelen op mijn pad, dat ik anderen weet te boeien, geboeid blijf door natuur en mens, dat er boeien zijn als ik dreig te verdrinken in een situatie, me kan ontdoen van de boeien die me beperken, en dit alles door af en toe laconiek te roepen “Boeie!?”

 Op een goed nieuw jaar voor iedereen, groet,

S.tel

P.s.: Bijpassende recepten heb ik dit keer niet. Wel geef ik de namen door van degenen die mij afgelopen jaar hebben geboeid met hun recepten. Maya van Fitgreenmind (make-it-maya.com) inspireert me vaak door eenvoudige gerechten met veeeeel groente. Haar Perzische stoofpot is té lekker! Zoals ik in mijn desemblog al schreef volg ik Rebecca over glutenvrij brood bakken (sourdoughwithrebecca). En wil ik me dit jaar gaan verdiepen in ayurveda, recepten en leefstijl. Ik volg Jennifer (van Symptomfree perimenopause and menopause) en hoop deze overgangsperiode soepel door te komen.

Gaan jullie mij ook boeien/inspireren met mooie recepten? Ik kan niet wachten!